ΜΗΝΥΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ 25ης ΜΑΡΤΙΟΥ 1821

 

       Αξιότιμοι Εκπαιδευτικοί, σεβαστοί Γονείς, αγαπημένα μας Παιδιά,

 

       Μία μεγάλη γιορτή και εθνική επέτειος του Ελληνισμού μας τιμάται σήμερα από όλους μας. Μία ευκαιρία, για να αποτίσουμε φόρο τιμής όλοι μαζί, στους Ήρωες της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, μέσα από Σχολικές και Πολιτιστικές εκδηλώσεις, Παρελάσεις, Ομιλίες και κάθε άλλης μορφής Έκφραση, όλων εκείνων των υγιών συναισθημάτων, που ως Έλληνες νιώθουμε την ανάγκη να εξωτερικεύσουμε τέτοιες στιγμές.

       Και είναι αναγκαίο να γίνονται όλα αυτά, αφ’ ενός ως Μνημόσυνο στις Ηρωικές ψυχές των προπατόρων μας, αφ’ ετέρου ως δική μας ανάγκη, για να αντλήσουμε από το αγωνιστικό τους φρόνημα τη δύναμη και το σθένος, με τα οποία θα αντιπαρερχόμαστε τις δυσκολίες μίας εξελιγμένης, αλλά όχι απροβλημάτιστης και χωρίς δυσκολίες, σύγχρονης Ζωής.

       Είναι αναγκαίο όμως και για έναν ακόμα πολύ σοβαρό λόγο, που συνδέεται στενά με την Εκπαιδευτική διαδικασία των Παιδιών μας και τη λειτουργία των Σχολείων, σ’ αυτήν την σύγχρονη εποχή. Δεν είναι άλλος, από την οφειλόμενη προσπάθεια, να διατηρηθούν και να μεταλαμπαδευθούν ζωντανές και αναλλοίωτες, όλες αυτές οι Αξίες, αρχές και ιδανικά του Ελληνισμού, που κατάφερε να ζυμώσει τον Αρχαιοελληνικό Πολιτισμό με τη Χριστιανική μας Πίστη.

       Ορισμένες «ανατέλλουσες ημέρες», στη σύγχρονη εποχή της εξέλιξης και της προόδου, θα διαδέχονται κάποιες «σκοτεινές νύκτες», που «άθελα» τους, θα επισκιάζουν και το Πνεύμα του Ελληνικού Πολιτισμού μας, για το οποίο αγωνίστηκαν οι τιμώμενοι Ήρωες μας και ίσως, χρειαστεί να αγωνιστούμε κι εμείς οι μεγαλύτεροι, αλλά και οι νεότεροι.

       Σ’ αυτό τον Αγώνα διάσωσης της Ιδιοσυγκρασίας του Ελληνισμού, θα έχουμε ως ακαταμάχητο όπλο μας, την Ελληνική Παιδεία, που προσφέρουν οι λειτουργοί της Εκπαίδευσης στους Μαθητές των Σχολείων μας και ως Γονείς θα ευχόμαστε να γίνονται, όποτε αυτό χρειάζεται, οι νέοι δάσκαλοι του Γένους για τα παιδιά μας, στης δικής τους γενιάς, τα κρυφά Σχολειά !

       Τότε, ας έχουμε τη βεβαιότητα, ότι κάθε σκοτάδι θα σκορπίζει και κάθε Έλληνας, άνδρας ή γυναίκα, μικρός ή μεγάλος, πλούσιος ή φτωχός, θα ξέρει να ορίσει σε κάθε εποχή του μέλλοντος, τι είναι γι’ αυτόν η Πατρίδα του, θα ξέρει να φιλά άξια τα στενά του Λεωνίδα και τον Μαραθώνα, θα γνωρίζει ότι η Μακεδονία είναι μία και είναι Ελληνική !

       Μα κι όταν οι σύγχρονες εποχές κι οι άνθρωποι τους, θα μας πληγώνουν και με πόνο θα μας πλημμυρίζουν, όταν τα όνειρα θα γίνονται εφιάλτες, εμείς θα ξέρουμε, ότι πάλι εκεί θα πρέπει να γυρνάμε, στη πόρτα του δικού μας κρυφού Σχολειού, γιατί αυτό, θα είναι σαν δεύτερος γονιός μας, έτοιμο να μας ξαναχαρίσει το « Ευ Ζην », που μάταια ψάχνουμε σε πλούτη και απολαύσεις, αλλά και διατεθειμένο να μας ξαναθυμίσει, πως είναι αλλού η Ελευθερία !

       Γιατί μια ημέρα της ζωής μας, οι Δάσκαλοι, μας έμαθαν που κρύβεται του κάθε Έλληνα η Ανδρεία. Κι εμείς το θυμόμαστε καλά, γιατί δακρύσαμε σαν μάθαμε την αλήθεια αυτή … και ύμνο φωνάξαμε όλοι μαζί, σαν ΕΝΑΣ :

 « Απ’ τα κόκκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά

και σαν πρώτα ανδρειωμένη, Χαίρε, ω Χαίρε Ελευθεριά ! »

      

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ !  ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΑ